Construccións indianas

Son moitas as pegadas que algúns antepasados, emigrados a Cuba, deixaron neste pobo. Moitos aresáns deixaron as súas terras e marcharon dun país que só ofrecía fame e pobreza, pero nin estando tan lonxe do seu lugar natal esquecían aos seus paisanos. De tal maneira que en 1904 crean na Habana a “Alianza Aresá de Instrución” e comezan a darlle importancia á instrución e fomentan a construción de escolas e bibliotecas como a “Alianza Aresá” que “terá por obxecto exclusivo (…) o fomentar e propagar o ensino gratuíto entre as clases pobres e menos acomodadas da vila de Ares”. En honra a eles celébrase a festa Indiana, porque todo é pouco para a quen tanto debemos.

Escolas Indianas

Escola das nenas Alianza Aresana - 1955

A educación das nenas comezou máis tarde que a do sexo masculino, pasando así de ver á muller co rol de nai e esposa a unha axente máis da emigración. A súa construción alcanzou as 350.000 pesetas e do mesmo xeito que o resto de escolas o seu financiamento viña dado ben de maneira individual polo emigrante cubano ou polas cotas dos socios das Sociedades de Instrución.

Entre un 65% e un 70% de analfabetismo marcaba o ámbito social entre finais do século XIX e o primeiro terzo do século XX. A educación pasaba a un segundo plano e había un gran abandono por parte da Administración, sumado ás malas condicións para a docencia.

Foi así como os veciños emigrados a Cuba, con gran formación tanto educativa como social comezan a crear sociedades, chamando á primeira “A Aresá”. Era tanta a preocupación que chegaron a rexistrarse 225 colexios en toda Galicia fomentados polos que hoxe unicamente temos palabras de agradecemento. No municipio consérvanse aínda os edificios de cinco escolas que permitiron a educación de nenos e nenas no século XX.

Centro Instructivo, Social e Recreativo - Cervás - 1925

Aínda que cambiou levemente o seu aspecto desde a súa construción, o Centro Instructivo, Recreativo e Social de Cervás é unha das xoias cubanas que permanecen a día de hoxe no pobo.

Foi construída como escola nacional e pouco despois na guerra civil cando pasou a ser unha escola falanxista.

Agrupación Instructiva de Redes e Caamouco - 1915

A construción desta escola é diferente ao resto, destacan as súas enormes ventás, que alcanzan case de arriba a abaixo do edificio. A súa construción alcanzou as 18.750 pesetas e conservando a tradición, aínda hoxe continúan utilizando as bandeiras galega, cubana e española en actos oficiais.

Escola da Alianza Aresana - 1908-1936

Destaca por ser o edificio cubano por excelencia no municipio. Marca o centro do pobo e é visitado por moitos mozos para o uso de biblioteca municipal, conservando así a súa función tradicional. É a máis antiga edificación cubana en Ares e a súa voluminosidade e boa conservación fai que capte a atención de todo aquel que teña o pracer de pasar polos seus arredores.

Cinemas - Salóns e outras construccións

Os cinemas e os salóns de baile eran lugares onde se realizaba unha vida socio-cultural moi importante. Antigamente era común atopar tres cinemas nun mesmo pobo, sendo agora algo impensable. En Ares consérvanse ambos os edificios dos que podemos ver a súa destacada e inigualable arquitectura.

Salón de Baile de América - Redes - 1905

De maneira xeral os salóns de baile tiñan unha estrutura moi sinxela: planta rectangular e cunha soa planta. Aínda que non fose o caso de Ares, nos lugares nos que non había cinema, nos salóns tamén se proxectaban películas.

Lavadoiro “O Río Novo” - Redes

Radio Cine en Ares - 1946

Do mesmo só se conserva a fachada, moi fiel á construción primitiva. Foi Nicolás López quen ao regresar de Cuba compra a vivenda e convértea en cinema, chamando especial atención as súas xanelas circulares.

Casinos Indianos

Os casinos pretendían adecuar a vida do emigrante retornados con fortuna, dando lugar así á súa nova forma de vida, sendo xeralmente rentistas con moito tempo libre. Tiñan a finalidade que conservan actualmente: lugares de reunión onde unha sociedade organiza actividades diversas co fin de proporcionar aos seus socios entretemento e diversión, fomentando así as relacións sociais. Lamentablemente os dous casinos que se construíron nesta época non se conservan.

Casino de Redes (desaparecido)

Casino de Ares (desaparecido)

Construccións relixiosas

Era algo común que os indianos volvesen cunha ideoloxía laica, por tanto non daban tanta importancia á arquitectura relixiosa, de feito, a pouca que se conserva no pobo destaca por apenas ter elementos ornamentais. A principal razón pola que existen restos relixiosos é porque os emigrados pretendían un recoñecemento social, algo que conseguían con doazóns de terreos e en ampliacións do cemiterio.

Tumba Ramón Caínzos - Cemiterio de Cervás

Cemiterio Civil de Ares

Reloxo da Igrexa San xosé de Ares

Cemiterio de San Vicente de Caamouco

Vivendas Indianas

VIVENDAS

Se en algo destaca a pegada cubana en Ares é na construción de vivendas indianas que aínda hoxe dan beleza ás rúas do municipio. A maioría están habitadas e cumpren a mesma función para a que foron construídas. Deixan ver a súa condición de indianas na ornamentación e o embelecemento das fachadas, xogando un papel importante as galerías. Algunhas captan máis a atención que outras, ben polo seu tamaño, pola súa localización ou por contar con máis ornamentación.

Outras construccións

Ponte da Ciscada	É unha ponte de orixe romana que recibe a todo visitante na entrada principal do municipio. Data do século XVI e a súa sinxeleza fai que sexa de gran atractivo para a toma de fotos. A súa proximidade á praia e a súa localización na alameda fan do mesmo a emblemática ponte da vila.
Cruceiro de Chanteiro	Os cruceiros foron sempre un aceno de identidade para a paisaxe galega. Castelao dicía que un cruceiro é “un perdón do ceo”, pois segundo o escritor galego os cruceiros eríxense para facerse perdoar algún pecado. Na estrada que conduce á enseada de Chanteiro pode verse un de grandes dimensións e é dos poucos que se conserva en Ares.
Porto de Redes	Redes é o porto pesqueiro máis pintoresco das Rías Altas, conserva a súa cultura e tradición para que todo aquel que visite o porto namórese dos seus destacados recunchos. As casas están en plena beira do mar e os mariñeiros amarran as súas embarcacións ás portas usando o limiar como embarcadoiro. O seu topónimo procede dun tradicional costume dos pescadores, xa que antigamente, tras recoller a pesca do día, colgaban as redes para secar sobre unhas estacas (cabrias) colocadas no porto e que aínda se conservan.