Hai quen pregúntase que son esas estruturas de madeira que dominan a praia de Area Morta xunto á rampla do Pedregal, na localidade de Redes. Algúns cazadores de mitos poderían pensar que son os restos dalgún tipo de antiga porta cerimonial, ao estilo das portas dos templos chineses ou dos arcos de triunfo romanos.
Nada máis lonxe da realidade. Ese misterio só se explica porque estes elementos que durante séculos presidiron a franxa costeira da vila de Redes permanecen baleiros durante todo o ano, realizando o seu traballo só uns días de agosto, nas Festas de Redes Cabria.
Os chamados cabrestantes son construcións feitas a partir de cinco varas longas, tres verticais e dúas horizontais, tamén chamadas “entenoles”. Cal era o teu traballo?
As redes longas que se empregaban na pesca da sardiña tiñan que secar ao regreso da marea, xa que o algodón do que estaban feitas podrecía co salitre da auga salgada. Por iso as persoas que se dedicaron a este duro traballo acabaron levantando os cabrestantes, desafiando con imaxinación e enxeñando a falta de espazo na costa de Redes para esta tarefa.
Ao regreso da marea, unhas veces cantando, outras en silencio, segundo a captura fose boa ou mala, un dos mariñeiros subía os chanzos dun dos paus verticais ata o torno, mentres o seu compañeiro, debaixo, colocaba o barco diante, coa rede na popa.
Con moito coidado, levantouse a rede ata o poste horizontal superior, colocando os panos de xeito que quedasen ben abertos e estendidos, para que o sol e a brisa puidesen facer ben o seu traballo e as valiosas redes puidesen seguir facendo o seu traballo esencial. .
A chegada das redes de nailon, o descenso das capturas e os procesos industriais que durante décadas transformaron por completo a economía das rías de Ares e Ferrol provocaron que os cabrestantes desaparecesen paulatinamente da costa.
Na actualidade, cada mes de agosto ten lugar en Redes a Festa do Torno, organizada pola incansable Agrupación Instrutiva de Caamouco, para a que se reconstruíron os cabrestantes que hoxe podemos ver agardando, baleiros durante todo o ano, para que chega ese día tan especial.
Ese día no que tanto nenas como nenos, mulleres e homes volven subir para darlles nova vida.
E ese día, o nome de Puerto de las Redes adquire un novo significado, xa que hai quen di que foi esa vista dos tornos desde o mar a que lle deu a esta parte do mundo o nome que ostenta con orgullo, lembrando o instrumento que alimentou a tantas xeracións dos seus habitantes. As Redes do “Xeito”, da pesca da sardiña.